H yrde n ke so i skogen va, ondra meg pao k ditta va,
i skjine ao maon va ra n ke eg saog, n ke so leea seg i skogen vaor.
Traska ondrande opp f sjao ken da va.
Da vakkje n ken, men n ke ra va.
Eg kjende ri va rar, men utn kjenna.
Eg h yrde ri va rar, men utn h yra.
Eg saog ri sto rar, men utn sjao.
Eg f lde instinkte inn ve eg for.
Ke konne ra vera, Haukarei va vaor?
K r ai gran va so sjeli ti f rfedredn (mi f le k rt ait skritt du teke)
K rt ait kratt va so ai pr va (tanke sinn e d ain ao vinne)
K rt ait glimt ao maon va so nye visd m (visd m e makt)
K rt ait b ks va so utvia herred me maira ska ru fao).
Itte ai stond eg st gga f sjao, her va alt eg konde dr yma om fao.
Ditta vakkje Haukarei eg va vande me sjao, men ait rike eg no skolde fao